تأثیر نگرانی و نشخوارگری بر توانایی های شناختی با توجه به نقش میانجی‌گری هوش هیجانی

زمینه و هدف: توانایی های شناختی کارکردهایی مانند برنامه ریزی، توجه، بازداری پاسخ، حل مسئله و انعطاف‌پذیری شناختی را شامل می شوند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات نگرانی و نشخوارگری بر توانایی های شناختی بود، بر اساس نقش میانجی‌گری هوش هیجانی بود. روش بررسی: طرح پژوهش حاضر همبستگی و مقطعی می باشد. به این منظور، از بین جامعه آماری دانشجویان دانشگاه ارومیه تعداد 340 نفر بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. سپس پرسشنامه نگرانی، نشخوارگری، هوش هیجانی و توانایی های شناختی بین شرکت‌کنندگان پژوهش توزیع شد تا پاسخ دهند. داده های جمع‌آوری ‌شده با استفاده از شاخص های توصیفی، همبستگی، مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که همبستگی منفی معنی داری بین نگرانی و نشخوارگری و همبستگی مثبت میان هوش هیجانی و توانایی های شناختی وجود دارد. همچنین الگوی تحلیل مسیر نشان‌دهنده نقش میانجی گری هوش هیجانی در ارتباط بین نگرانی و نشخوارگری با توانایی های شناختی بود. نتیجه‌گیری: نتایج از این فرضیه حمایت کرد که نگرانی و نشخوارگری موجب تداخل در توانایی های شناختی می شود و هوش هیجانی بالا می تواند نقش تعدیل‌کننده در این رابطه داشته باشد.